Tasmania & last days in Manly

Hi peeps! Weer een verslag vanuit het ó zo mooie Australië!
Ik ben voor een lang weekend naar Tasmanië geweest, en ik verlaat Manly aankomende vrijdag, dus genoeg om te vertellen!

Tassieeee!!!
Fiona was weer zo super lief om een woensdag middag en vrijdag (ze is sowieso elke donderdag vrij) vrij te nemen, zodat ik voor een lang weekend naar Tasmanië kon. Zo hoefde ik het niet na mijn vertrek te doen, want dan heb ik niet genoeg tijd aangezien mijn visum toch echt verloopt eind september! Ja, ik had eerder kunnen vertrekken, maar dat betekent minder geld! Het pastte nu in ieder geval precies. Tasmanië is een eiland van Australië in het zuiden voor degenen die het niet weten, en ongeveer 1,5× zo groot als Nederland. Ik ben toen woensdag 5 augustus naar Hobart, de hoofdstad van Tassie gevlogen waar ik 1 nacht zou blijven voordat mijn 3-daagse tour zou beginnen. Het was (en is nogsteeds) winter, dus er gingen alleen maar warme kleren mee. In Sydney is het nooit kouder geweest dan 15 graden, en het is inmiddels rond de 20 graden, dus winter kan je het hier niet echt noemen, maar in Tasmanië wordt het wel kouder. Zeker 's nachts. Eeeeeen, er was sneeuw! Eenmaal geland, in de shuttle naar mijn hostel. Toen stapten er 2 Aziatische vrouwen in (moeder en dochter) die het nogal nodig vonden om keihard tegen elkaar te roepen. Ze zaten gewoon naast elkaar.. Ik ben wel wat gewend met mijn Marokkaanse familie die tegen elkaar schreeuwen alsof ze ruzie hebben, terwijl ze een normaal gesprek voeren, maar dit sloeg alles. Dit ging een half uur lang door.. Ik was dus heel opgelucht toen ze bij een ander hostel werden afgezet. Jezus hé... Bedje klaar gemaakt, ergens om de hoek een curry gegeten, en toen op tijd naar bed! Geen centrale verwarming, dus dan maar een extra legging en trui aan tijdens het slapen haha. Wekker vroeg, want ik zou om 07:20 opgepikt worden voor mijn hostel. Gelukkig was het busje op tijd, want het was ijskoud in de ochtend. Er zaten nog maar een paar mensen in het busje, dus het ging nog wel even duren voordat we iedereen hadden. En jaaaaa hoor! Niet te geloven dit, stoppen we bij het volgende hostel, wie stappen er in? Moeder en dochter spleetoog... Sorry hoor, maar sinds ik in Australië ben heb ik echt iets tegen ze gekregen. Ze zijn ooooooveral, zelfs in de kleinste dorpjes in de middle of nowhere in de Northern Territory. En ze zijn associaal. Verder niks persoonlijks hoor. Ooh ja, en ze moeten altijd en overal hun selfiesticks tevoorschijn halen. Ik houd me tenminste nog een beetje in met mijne haha.

Het busje was uiteindelijk vol, dus toen konden we echt op pad! We waren met 19 man, en onze tour
guide Bruce. Bruce was een superlieve man ergens in de 60 en zijn vrouw is Nederlands, dus we hadden van alles om over te kletsen. Het blijft me verbazen hoeveel Australiërs er eigelijk in Groningen zijn geweest hahaa! Ik moet me dan altijd inhouden om niet te zeggen, "Yep! There goes nothing above Groningen!" Heeeeel slecht vertaald i know, en ze snappen het toch niet, dus dat laat ik altijd maar achterwege hahaha! Het was niet echt een jeugdige groep, maar iedereen was heel erg aardig, dus het was wel gezellig. Op de Aziaten na dan, die wat meer op zichzelf zijn. Het plan van de tour was om vooral de west kust te doen. Dag 1 zouden we watervallen bekijken, en Cradle Mountain op gaan. Daar lag heel veel sneeuw, dus daar keek ik heel erg naar uit! En er zijn super mooie meren waar je omheen kan lopen. Toen we de watervallen gezien hadden vertelde Bruce dat de weg naar Cradle Mountain en de westkust gesloten was vanwege sneeuw en ijs. Het alternatief was om door het midden richting het noorden te rijden, en Cradle Mountain hopelijk de volgende dag te doen. Toen zijn we dus maar richting het noorden gereden. In het dal lag geen sneeuw, dus dat was allemaal hardstikke mooi groen. Heel mooi heuvelachtig met besneeuwde bergen op de achtergrond, en overal in de weilanden liepen kalfjes en lammetjes. Alle bomen zaten ook al vol met witte en roze bloesem, dus het was net lente. Echt heel mooi. Aangezien we de westkust niet zouden halen die dag, moest Bruce een andere slaapplek regelen voor die nacht. Hij had een camp gevonden naast Mount Roland en hij zei dat dat het echt waard zou zijn. Hij had gelijk, het was een super mooie plek. (google maar!) Tegen de berg aan, in een huis met woonkamer, slaapkamers met stapelbedden, badkamers en een keuken. Als je dan je raam uitkeek, keek je zo tegen de berg omhoog. Echt heel mooi. Na een lekkere bbq zou Bruce ons mee naar buiten nemen om opzoek te gaan naar Tasmanian Devils, Wombats, Walibies enz. Er was een hele harde en koude wind, dus alle dieren verschuilden zich waarschijnlijk in de bosjes. Dat was dus wel jammer, maarrrrr... Aangezien het donker was, en er helemaal geen lichten om ons heen waren konden we de sterren super goed zien. De autoweg waar we overheen liepen liep zelfs parallel aan de melkweg. Dat was dus weer eens ouderwets adembenemend mooi wauw-momentje. Het verveelt nooit. Toen weer lekker warm naar binnen, nog een cricket wedstrijd gekeken (snap er geen hol van) met een paar uit de groep en een stel ouwe vrachtwagen chauffeurs die daar ook verbleven, en toen lekker naar bed, want we moesten weer lekker vroeg op. Dag 2! Na het ontbijt weer in ons busje richting Cradle Mountain. We reden steeds wat hoger de bergen in, dus er begon ook eindelijk sneeuw te komen!! Ik was als een kind zo blij. Eindelijk weer een keertje sneeuw! En ook nog eens in augustus haha! Af en toe een walibi aan de kant van de weg in de sneeuw. Toen we in de buurt van Cradle Mountain kwamen zijn we even gestopt bij een informatie centrum waar we een beetje rond konden kijken. Toen kregen we helaas te horen dat de weg verder nogsteeds dicht was, en dat dat de rest van de week ook nog wel zo zou blijven. Het had ook nog eens niet zoveel gesneeuwd in de afgelopen 10 jaar.. Goede timing dus... Not! Echt heel erg balen, aangezien dit de enige grote highlight van deze tour zou zijn. Maarja, niks aan te doen. We konden nog een klein stukje verder rijden naar een café. Daar hebben we toen maar een wandeling door de sneeuw gemaakt, wat wel super mooi was. Toen kwamen er ook nog eens wombats tevoorschijn. Ze liepen gewoon voor onze voeten langs alsof wij er niet stonden. Dat was wel heel bijzonder, aangezien ik ze alleen nog maar dood aan de zijkant van de weg in de Blue Mountains of in een dierentuin had gezien. Na een warme kop thee in het café de hele weg weer terug gereden aangezien we dus niet verder konden. Bye Cradle Mountain :( We hadden in ieder geval wel de top van de berg gezien in de verte.. Toen de rit naar het noorden afgemaakt. Bij de noordkust aangekomen zijn we de west kant opgereden, zodat we op dag 3 toch nog iets van de westkust konden zien. Het was heel erg mooi om langs de noordkust te rijden. Na een paar stops kwamen we uit in Stanley. Daar zouden we die nacht slapen. Een heel mooi plekje bijna helemaal in het noord-westen aan de kust. Leek een beetje op een oud vissers dorpje. Met de groep gekookt en Bruce had een heerlijke fruit crumble gemaakt met ijs. Geen ijs voor mij, want ik heb suiker verbannen. Jaja, je hoort het goed! Het werkt in ieder geval. Het 'backpack-fat' is er bijna allemaal af haha. Toen ben ik nog met 3 anderen in een kroegje beland wat wel gezellig was. Toen maar naar bed met extra dekens, sokken en een trui. Na de nachten in de Northern Territory met onze swags vind ik niks koud meer, dus ik had niks te klagen. Weer vroeg op voor alweer de laatste dag met de groep. In zuidwestelijke richting gereden zodat we eindelijk een stukje van de westkust konden zien. Weer heel anders dan de rest van Tasmaniä. Heel erg mooi! Een paar rivieren bekeken, en toen naar 'the edge of the world' Oehoeee! Het was een heel klein, maar mooi strandje. Als je daar het water in zou gaan, zou het eerst volgende stuk land waar je aankomt in Argentinië zijn. Vandaar de naam. Het was dus wel heel bijzonder om daar even je hand in het water te steken. Daar gelunched, en toen weer helemaal terug gereden via de noordkust, want aan het eind van de middag moesten we in Launceston aankomen. Dat betekende voor mij het einde van de tour. De rest van de groep was op een tour van 5,6 of 8 dagen. Aangezien ik de volgende dag pas in de avond terug zou vliegen naar Sydney vanuit Launceston, vroeg Bruce of ik zin had om de volgende ochtend nog mee te gaan met een wandeling langs een rivier die door Launceston liep. Super lief aangezien ik maar voor 3 dagen, en niet meer betaald had. Ik zat wel in een ander hostel dan de rest, dus ik zou om 07:30 bij hun hostel moeten staan. Leuk dat ik dat nog even mee kon pikken. Ben daarna weer afgezet bij mijn hostel en heb toen afscheid genomen van de groep. Toen moest ik mezelf nog zien te vermaken tot 5 uur in de middag. Bijna 3 uur lang door Launceston geslenterd, wat niet zoveel voorstelde. Toen ik weer aankwam bij mijn hostel begon het net te regenen, dus dat was goed getimed. De rest van de middag Netflix gekeken op mijn telefoon bij de openhaard, en toen om 5 uur de shuttle naar het vliegveld genomen. Gegeten op het vliegveld en toen ging mijn vlucht om 7 uur. Rond half 9 geland, trein naar circular quay (ferries bij de harbour bridge en opera house), en de ferry terug naar Manly. En dat was het alweer!

Echt super blij dat ik weer iets meer van Australië heb kunnen zien. Tasmanië stond heel hoog in mijn lijstje, dus ik ben blij dat ik het toch ergens heb kunnen doen. Mede dankzij Bart en Fiona. Ik had natuurlijk liever een langere tour gedaan, zodat ik ook nog de oostkust had kunnen zien, waar ook heeeeele mooie en bekende highlight zijn, maar het was even niet anders. Beter iets dan niets!

En inmiddels is het al eind augustus... Ik heb gisteren de 11 maanden alweer gepasseerd, ongelovelijk... Over een maand alweer thuis. Echt zo bizar hoe snel de tijd voorbij is gegaan. Dit betekent dus ook dat ik afscheid moet gaan nemen van de kids, Bart en Fiona. Ik ga hier aanstaande vrijdag weg als au pair, wat betekend dat dit de laatste volle week met ze is. Laatste keren Yasmin en Miles naar school brengen en ophalen, Maya naar daycare, Roy naar daycare, Miles naar art class, Yasmin naar art class, met Maya en Roy naar de speeltuin en bibliotheek en de laatste keren dat ik lieve kleine Roy in bed stop voor zijn middag dutje. Moet nu bijna elke keer janken als ik nog even met hem knuffel voordat ik hem in bed stop.. Gelukkig wel de laatste keren was vouwen en bedden opmaken haha. Ik vertrek vrijdag avond om nog een paar geweldige trips te maken. Ik vlieg eerst naar Perth, helemaal aan de andere kant van Australië. Dan ga ik een 9-daagse tour langs de westcoast doen. Beetje in dezelfde setting als mijn tour door de Northern Territory. Groep van 20-25 man, vanuit Perth tot aan Broome (richting het noorden). Dat is gewoon bijna de hele westcoast, dus dat wordt weer heerlijk veel rijden. Nog meer dan van Darwin naar Alice Springs. Dat vind ik echt genieten. Lekker in een busje met andere backpackers, super gezellig, muziekje op, en lekker naar buiten staren naar de mooie omgeving. Ultieme geluk momentjes zijn dat. Dus daar kijk ik heeeeel erg naar uit! Na deze tour ben ik dus in Broome beland. Dan is het tijd voor de Whitsunday Islands, waar ik al vanaf oktober een open ticket voor heb. Ik was hardstikke blut toen ik eind november in Airlie Beach aan kwam, dus er was geen tijd meer om de Whitsundays te doen aangezien ik nog geen data geboekt had. Dus dan maar nu! Wel wat gedoe, aangezien dit dus weer aan de east coast is haha. Duuuus, als ik in Broome aankom na de tour vlieg ik die avond nog. Broome is niet groot genoeg om rechtstreekse vluchten te hebben, dus moet ik eerst weer terug vliegen naar Perth! Daar kom ik rond middernacht aan. Dan vlieg ik 's nachts door naar Brisbane, waar ik om 05:00 uur aankom. En dan de laatste vlucht naar Airlie Beach waar ik om 08:00 uur aankom! Pfffff, heel gedoe, en drie vluchten achter elkaar, maar dan ben ik er wel! Gelukkig heb ik dan wel de hele dag om bij te komen. Dat wordt chillen bij de lagoon woehoee! Wordt wel gek om na 9 maanden weer door Airlie Beach rond te lopen. Begin december was ik er voor het laatst en besloot ik om z.s.m. naar Sydney terug te vliegen (met 200 dollar op zak). De volgende dag ga ik heerlijk 2 dagen en 2 nachten de Whitsundays op met een catamaran, waar we ook op overnachten. Dat wordt echt paradijs! Dan weer terug naar Airlie Beach waar ik nog 1 nacht blijf. Weer een dagje in Airlie Beach (chillen bij de lagoooon!) en dan vlieg ik die avond, 11 september weer terug naar Sydney! Dat was dan mijn aaaaaallerlaatste trip in Australië :( Heel onwerkelijk dat er dan echt een einde aan is gekomen.. Ik heb dan alles gezien wat ik wou zien en veel meer! Ik ben dan gewoon in alle staten van Australië geweest. Dat had ik een jaar geleden nooit gedacht! Maar gelukkig wacht er iemand op mij in Sydney! Lisaaaaaa, mijn lieve vriendinnetje die ook het avontuur in Australië aan gaat!!! Zij komt de 10e aan in Sydney, dus ik zie haar die avond als ik weer terug ben ik Sydney. Dat wordt zo gek om haar na bijna een jaar hier in Australië te zien! Maar het wordt super leuk! Ik heb dan helaas nog maar een paar dagen, want 16 september verlaat ik Australië echt... Dan heb ik dus nog 5 dagen om Lisa Sydney te laten zien, en om nog een paar keer mijn aapjes in Manly op te zoeken. Ze hebben dan inmiddels alweer een nieuwe au pair, maar ik mag gewoon bij ze crashen in de studeerkamer op de slaapbank. 16 september is dan de dag dat ik Australië echt verlaat. Dat is overmorgen al over 3 weken :( Dan ga ik gelukkig nog wel voor een weekje naar Bali voordat ik écht naar huis ga. Wil er nog niet teveel aan denken, maar het gaat wel heel erg moeilijk worden om Australië, en vooral Sydney te verlaten. Dat wordt de hele vlucht naar Bali janken. Het is gewoon mijn tweede thuis geworden! En dan 22 september in de avond vlieg ik van Bali naar Singapore, daar moet ik de hele nacht wachten op mijn vlucht naar Dubai, en dan finaly, 23 september om 20:00, na precíes een jaar en 20 vluchten, land ik weer op Nederlandse bodem. Bizaaaaar!!!

Als ik de tijd ervoor heb schrijf ik misschien wel weer een verslag als ik terug ben in Sydney, en anders was dit het laatste verslag vanuit Australië :( We shall see!

Groetjes uit Manly,
Tot snel!!!
Lots of love, Jehan ♡