Nog lang niet naar huis!

Hallo allemaal!

Na bijna 2 maanden is het weer tijd voor een verslag. Ik heb weer van alles te vertellen, want ik heb weer genoeg leuke dingen mee gemaakt!

Toen ik mijn laatste verslag schreef duurde het nog 8 dagen voordat mijn moeder en Bert zouden komen. Na ruim 4 maanden was het zaterdag 31 januari eindelijk zover. Ze zouden om 6 uur 's avonds aankomen op het vliegveld, en ik zou ze natuurlijk opwachten. Ik moest eerst een half uur met de ferry naar het centrum en dan nog met de trein. Voor mijn gevoel was ik een beetje aan de late kant, dus ik begon al helemaal te stressen. "Straks zijn ze er al, wat nou als ze daar al staan." Toen mistte ik ook nog eens de ferry en moest ik een half uur wachten op de volgende. Nou, toen werd ik al helemaal gek. Toen ik eindelijk in de trein zat was het precies 6 uur. Is natuurlijk prima te redden aangezien het toch altijd uren duurt voordat je al je bagage hebt etc. Maar toch. In de trein trok ik het al helemaal niet meer. Ik had ze al 4 maanden niet meer gezien, en binnen enkele minuten zouden ze weer voor mijn neus staan! Ik vond dat echt heel erg gek.. Na een kwartier in de trein kwam ik aan op het vliegveld. Snel op het bord gekeken in welke hal ze aan zouden komen, en er als een speer naartoe. Ze waren er gelukkig nog niet. En toen stond ik daar.. Ze konden elk moment de deuren uit komen. Geen idee waarom, maar ik was echt zenuwachtig! Mijn hart klopte als een gek. Je kon in het begin alleen maar voeten zien die naar buiten kwamen. Daarna kwamen mensen pas echt tevoorschijn. Ik ging dus al helemaal op de schoenen letten, en of ik koffers zag rollen. Ik wist dat mama en Bert backpacks hadden, (jaaa, ze gingen voor de echte backpackers-style haha) dus ik wist dat ik niet op de koffers moest letten. Toen eeeeeindelijk, na alsnog een kwartier wachten zag ik 2 heel bekende gezichten. Mama liep voorop, en Bert erachter aan met de backpacks op een kar, zodat ze me goed konden knuffelen haha. Ik zag meteen al dat mijn moeder een knalrood hoofd had van de spanning en tranen, dus toen hield ik het ook niet meer droog! Mama kwam op me af rennen en ik rende naar haar toe. Volgens mij hebben we elkaar wel 5 minuten vast gehouden hahaa! Het kon zo in een drama film. Allebei aan het janken, en iedereen die ons aan keek. Dikke schijt! Ik zag mijn moeder weer na 4 maanden, en dat was op dat moment even het aller belangrijkste!

Nou, daar waren ze dan! Het was echt een heel gek gevoel, maar het voelde ook meteen weer heel vertrouwd. Ik zou eerst met ze meegaan naar het hostel dat ze geboekt hadden om hun spullen te dumpen, en daarna zouden we ergens gaan eten en Sydney een beetje verkennen. Ik weet niet hoe ze het voor elkaar hebben gekregen, maar hun hostel was echt creepy! Het was een hele oude universiteit, en het leek net alsof we in een Harry Potter film waren beland. Door het hele gebouw hingen zwart wit foto's van oud leerlingen van de vorige eeuw en misschien nog wel ouder. Alsof al die geesten aanwezig waren in dat gebouw, iel... Heb in de kamer van mama en Bert maar meteen gechecked of er een lijk in hun kast lag.. Toen we daar weg gingen om weer richting het centrum te gaan vlogen er ook nog eens tientallen vleermuizen heel laag over ons hoofd heen. No way dat ik daar ooit nog een stap naar binnen doe. Toen zijn we door het centrum richting de Harbour Bridge en Opera House gelopen om een plekje te zoeken waar we konden eten. Kon ik ze ondertussen een beetje Sydney laten zien. Heerlijk gegeten, maar vooral veel gekletst natuurlijk. Toen zijn we richting de ferry gelopen, want ik ging weer terug naar Manly. En aangezien de ferries tussen de Harbour Bridge en Opera House in liggen, konden ze dat ook meteen zien.

De volgende dag zouden ze naar Manly toekomen met de ferry. Ik zou ze Manly laten zien, en dan zouden ze bij mij thuis komen eten en de familie ontmoeten. Toen ik ze had opgepikt bij de ferry zijn we naar North Head gelopen. Dan moet je vanuit Manly omhoog lopen, en na een paar km kom je op een heel mooi punt uit waar je een super mooi uitzicht hebt. Aan de linkerkant de opening naar de zee, recht voor je in de verte het centrum van Sydney, en rechts in de verte Manly. Lekker geluched, en toen richting mijn huis. Aangezien ik een straat bij het strand vandaan woon, zijn we lekker via het strand gelopen. En toen stonden ze ineens in mijn huis, aan de andere kant van de wereld! Het bleef raar hahaa. Super leuk om ze eindelijk mijn plekje te laten zien. Bart en Fiona keken er naar uit om ze een keer te ontmoeten, en de kinderen vonden het ook super leuk. Ik had ze van tevoren al verteld dat Bert doodsbang is voor spinnen. Dat vonden ze helemaal geweldig. Ze hadden de halloween doos tevoorschijn gehaald en hingen alle nep spinnenwebben en spinnen op die ze maar konden vinden. De tuin zat er vol mee. Uiteindelijk heb ik ze er wel van kunnen overtuigen dat dat misschien ietsje tè was hahaa. We hebben lekker gebbq'ed in de tuin en veel gekletst met zijn allen. Mama en Bert wouden natuurlijk graag van Bart en Fiona horen hoe ze over mij dachten, en daar was ik stiekem ook wel een beetje benieuwd na. Ik wist natuurlijk wel dat het allemaal goed zat, maar het is toch fijn om even te horen dat dat ook echt zo is :) Toen zijn mama en Bert in de avond weer terug naar hun hostel gegaan.

Vanaf die woensdag zouden mama en Bert een campervan huren, waarmee ze richting Melbourne zouden rijden. Ze zijn toen meteen die kant op gegaan, want ik zou daar die vrijdag avond heen vliegen om een paar dagen met ze door te brengen en de Great Ocean Road te doen. Ze hadden me opgepikt en toen gingen we naar hun camping waar ze al stonden. We zouden zaterdag de hele dag Melbourne gaan verkennen. Dat was heel erg leuk en gezellig, maar het was echt bloedheet.. De volgende dag was het eindelijk zover! We gingen de Great Ocean Road doen! Hier had ik al heel lang naar uitgekeken. Heerlijk langs de kust rijden in de campervan, muziekje op, genieten! We hebben toen de helft van de Great Ocean Road gereden, want we wouden die nacht ergens halverwege in een National Park op een camping staan. Nou, beter kon niet! Een camping midden ik het National Park tussen de koala's. Was echt heel mooi. Flink wat wilde koala's gespot. De volgende dag hebben we de tweede en laatste helft van de Great Ocean Road gereden. Af en toe even stoppen en van het mooie uitzicht genieten, met als hoogtepunt natuurlijk The Twelve Apostels. Google het maar, dan snap je wat ik bedoel (of wacht op mijn foto's die ik zo snel mogelijk op facebook zal zetten). Toen de Great Ocean Road afgelopen was zijn we richting het binnenland gegaan. Meteen een heeele andere omgeving, ook echt super mooi. Eind van de dag weer een camping opgezocht. De volgende dag weer richting Melbourne gereden, want die avond zou ik weer terug naar Sydney vliegen. Ik moest natuurlijk weer werken. Mama en Bert zouden weer rustig richting Sydney rijden in een paar dagen, zodat ze weer hier waren voor het weekend.

Dit zou alweer het laatste weekend met ze worden. Ze hadden nog steeds de campervan, dus we zouden het weekend gaan kamperen in de Blue Mountains. Ik was aan het begin van mijn reis al een dagje in de Blue Mountains geweest, maar het blijft een hele mooie plek! We stonden op een prima camping vlakbij waar je een wandeling kon maken. Die wandeling gingen we de volgende dag doen. Volgens het boekje zou die iets van 3,5 uur duren. Aangezien mijn conditie flink verbeterd is sinds ik hier ben, kon ik niet wachten om mijn moeder en Bert er flink uit te lopen hahaa. Als dit een paar jaar terug was geweest, en ik moest mee wandelen in zuid Frankrijk ofzo, was ik al begonnen met zeuren voordat we van de camping af waren, dus dit was een flinke vooruitgang hahaaha! Het verbaasde mezelf gewoon hoe makkelijk het ging. Want het was geen simpele wandeling hoor! Één en al trappetjes, pad omhoog, pad omlaag, en dat zo ongeveer 3 uur lang. Maar het was het zeker waard! Een super gezellig weekend gehad in een super mooie omgeving. Het uitzicht over de Blue Mountains is zo gaaf, dat verveelt gewoon nooit.

Ik had maandag vrij gekregen, zodat we lekker een lang weekend samen hadden. Toen is mama maandag avond met mij mee naar huis gegaan, want ze zou dinsdag de hele dag met mij doorbrengen. Kon ze lekker met mij mee kijken hoe mijn dagelijks leven er nu een beetje uit ziet. Bert stond in de buurt op een camping. Zoals elke doordeweekse dag Yasmin en Miles naar school gebracht. Op dinsdag hebben Maya en Roy niks, dus we waren de hele dag met hun. 'S avonds kwam Bert, zodat ze nog één keer gezellig hier konden eten, want de volgende dag gingen ze alweer weg :( Ik zou die avond al afscheid van ze nemen, omdat ze de volgende ochtend al vroeg zouden vertrekken en ik moest de kinderen gewoon weer naar school brengen. Ik had verwacht dat het afscheid moeilijk zou zijn, maar het ging eigenlijk hardstikke goed. Ik vond het helemaal niet moeilijk. Ik was er toch al aan gewend dat ik 4 maanden alleen was, dus ik vond het wel weer goed zo.

We hebben echt een paar super weken gehad samen. Ik heb ze kunnen laten zien waar ik woon, ze hebben Bart, Fiona en de kinderen ontmoet, we hebben een paar hele mooie trips gemaakt, en ik heb weer lekker ouderwets met ze kunnen ouwehoeren hahaa. Ik weet dat ze trots op me zijn, en dat ze achter me staan, welke beslissing ik ook neem, dus dat is heel erg fijn. Mamsie, Brutus, bedankt voor alles!!!


Inmiddels zijn ze al een maand weg, en gaat het leven hier zijn gangetje. Doordeweeks Yasmin en Miles naar school, Maya twee keer in de week naar daycare en Roy 1 keer in de week naar daycare. Zwemles, voetbal, art lesson, noem het maar op. In het weekend maken we af en toe leuke uitstapjes met het hele gezin, en verder ben ik gewoon lekker aan het chillen! Heerlijk! Volgende week ben ik gewoon al 6 maanden weg! Een facking half jaar! Echt niet te geloven.. Ik krijg de afgelopen tijd veel vragen over hoe lang ik nog blijf. Mijn oorspronkelijke ticket stond namelijk op halverwege februari. Dat zijn we inmiddels al een tijdje voorbij. Ik heb eind januari mijn ticket gewijzigd naar halverwege april. Maar hierbij wil ik jullie graag allemaal vertellen dat dat hem ook niet wordt haha! Ik ga mijn ticket weer wijzigen. Hou je vast, ik ga mijn ticket wijzigen tot september! Ik blijf nog een half jaar! Dat betekent dat ik gewoon een heel jaar weg ben! Ik heb het hier gewoon naar mijn zin, heb nog geen idee wat ik wil studeren, ik ben nog jong en ik wil nog heeeel veel van Australië zien. Genoeg redenen om te blijven toch!? Ik mis iedereen thuis natuurlijk wel, en ik wil niks liever dan iedereen weer zien, maar ik ben hier gewoon nog lang niet klaar! Sorry not sorry hahaa! Bijna over een maand ben ik alweer jarig. Dat zal wel heel erg raar zijn om dan niet thuis te zijn. Bart is een week voor mij jarig en Roy 3 dagen na mij, dus dan gaan we lekker een paar dagen weg. Pasen zit er ook aan te komen, en dan gaan we ook lekker een lang weekend weg!

Ik beloof dat ik de komende week weer foto's op facebook ga zetten. De foto's met mijn moeder en Bert, Great Ocean Road, Blue Mountains, foto's van de kinderen etc.
Laat gerust een reactie achter, vind ik leuk om te lezen!

Tot het volgende verslag!
Liefs, Jehan xxxxxxxxxxx